Στέφανος Βακιρτζής

O ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ !

Γύρω στο 1946, ο δεκατετράχρονος, τότε, έφηβος παράλληλα με τον αγώνα του μεροκάματου και τις εν πολλοίς δυσκολίες της μεταπολεμικής ελληνικής καθημερινότητας, ανακαλύπτει τη χαρά και τις απολαύσεις τις ζωής.
Ήταν οι εποχές όπου οι νεαροί μόλις ξεπερνούσαν την πρώτη δεκαετία της ζωής τους, πέταγαν τα κοντά παντελονάκια κι έβγαιναν στο στίβο της επιβίωσης.

Για κάποιους η ζωή είχε μόνιμα χρώμα γκρι, άγχος, κάματο κι αγώνα, για το Στέφανο, όμως, είχε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου! Βλέπετε, μόλις είχε ανακαλύψει ότι η συμπαντική παλέτα ήταν στη διάθεση του: δεν είχε παρά να διαλέξει τα χρώματα!

Και διάλεξε: τα πιο φωτεινά, τα πιο λαμπερά, τα πιο ενθουσιώδη! Από κει και πέρα, και για ολόκληρο το βίο του, η κάθε μέρα του υπήρξε φωτεινή, αχτιδοβόλα, αισιόδοξη.

Tότε, οι εφηβικές «δουλειές του ποδαριού», βάδιζαν παράλληλα με το νυχτερινό σχολείο και τη μεγάλη αγάπη του στο ποδόσφαιρο. Αργότερα, ήρθε το πτυχίο της Εμπορικής, οι δουλειές του σταθεροποιήθηκαν, το ποδόσφαιρο απόκτησε μόνιμη θέση στη ζωή του. Αφοσιώθηκε στην τοπική ομάδα του Νέου Ψυχικού, τον ΠΟΨ, και με μικρά, διαλλείματα χρημάτισε πρόεδρος της για 40 ολόκληρα χρόνια. Το 2000 ιδρύει την ΕΠΣΑΝΑ, ανεβάζοντας κάθετα τον πήχη των απαιτήσεων του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στην Ανατολική Αττική.

Στις αρχές τις δεκαετίας του 1960 ο γάμος του με την Αλέκα Γερογιάννη και λίγο αργότερα η γέννηση της κόρης του Τιτίκας, ο μετέπειτα γάμος της με τον Μπάμπη Κολέσσια, αλλά και τα οι γεννήσεις των δύο εγγονών του: Βασίλη και Στέφανου υπήρξαν οι πινελιές με τα πιο λαμπερά χρώματα της δικής του προσωπικής παλέτας. Τα χρόνια κύλησαν, μέχρι το 2013 και η ζωή, ενδιάμεσα, πρόσφερε απλόχερα στο νεαρό έφηβο του 46΄ ό,τι πόθησε: οικογένεια, φίλους – άπειρους φίλους, χαρά, ευτυχία, διασκέδαση και καταξίωση στο χώρο του αθλητισμού. Και έδινε μεγάλη σημασία στη φιλία: ακόμη και οι ιδεολογικές και πολιτικές του πεποιθήσεις, άξονα τη φιλία είχαν.

Αν σήμερα μου ξητούσε κάποιος να πω δυο λόγια για το Στέφανο Βακιρτζή θα έλεγα ότι: αξιώθηκε να ζήσει 81 χρόνια γεμάτα από τη χαρά της ζωής, καθώς αντιμετώπιζε τις ανηφοριές της με ένα πλατύ χαμόγελο και ένα πηγαίο χιούμορ, με μόνιμη προσήλωση στους στόχους του. Θα συμπλήρωνα, μάλιστα, ότι για τον ίδιο δεν είχε σημασία η επίτευξή τους, αλλά η διαδρομή προς την επίτευξη, καθώς είχε μάθει να απολαμβάνει κάθε λεπτό από το μεγάλο δώρο της εφήμερης παρουσίας μας στον πλανήτη γη. Ίσως, αυτό και να ήταν το μυστικό της απαράμιλλης νεότητας του, καθότι τα ημερολογιακά 81 χρόνια του άφησαν ανέγγιχτο εσωτερικά και εξωτερικά το Στέφανο Βακιρτζή…! Οδηγούσε, μέχρι την τελευταία στιγμή μηχανάκι, διεκπεραίωνε τις δουλειές του ασφαλιστικού γραφείου της κόρης του, έβγαινε, ξενυχτούσε, διασκέδαζε με φίλους, γλένταγε τον καθ’ ημέραν  βίο του και  έμοιαζε με καλοστεκούμενο εξηνταπετάρη! Όχι ότι η ζωή και οι δύσκολες στιγμές της δεν τον επισκέφθηκαν, επέλεξε απλά να τις αγνοήσει, καθώς η αρρώστια, η μιζέρια, η δυστυχία δεν του ταίριαζαν. Είχαν, βλέπετε τα σκοτεινά χρώματα που τον απωθούσαν…

Στις 13 του τρέχοντος μήνα, έκανε τις πρωινές δουλειές του, γύρισε σπίτι του, αποχαιρέτησε την για 50 χρόνια σύντροφό του και ξεκίνησε, με το μηχανάκι του, για το μόνιμο στέκι του: τα γραφεία του ΠΟΨ, στο Αθλητικό Κέντρο  του Νέου Ψυχικού. Εκεί τον περίμεναν ο πολυαγάπητος του γαμπρός Μπάμπης Κολέσσιας και οι φίλοι του έτσι, για μια πατρίδα τάβλι και το διάβασμα της καθημερινής αθλητικής εφημερίδας. Κι εκεί, όταν… απροσδόκητα ήρθε η «πρόσκληση του ακάλεστου επισκέπτη», έκλεισε περιπαικτικά το μάτι στη ζωή κι αποχώρησε αξιοπρεπώς από τον κόσμο μας.

Πολύ αγαπητέ φίλε Στέφανε Βακιρτζή θα σε θυμόμαστε…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013     ¨ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ¨